''WERKEND, STAAL ROEST NIET''

MIJN OPA DE VAKMAN

In de jaren 1990 is het verhaal van hout28 begonnen; toen bouwde ik samen met mijn opa mijn eerste houten speelgoed. Mijn opa echter was al timmerman van beroep sinds 1921. Mijn opa had dus jaren lange ervaring en heeft dit met zoveel liefde overgebracht op mij dat ik er zelf ook van gaan ben houden. De manier van het werken met het hout, de speciale gereedschappen, de verschillende materialen en het vooral niet gebruiken van elektrische apparatuur  maakten het onder andere voor mij zo speciaal. Het bijzondere dat bij altijd is bijgebleven is dat mijn opa gebruik maakte van heel oude spijkers; verroeste oude spijkers, sloeg hij weer recht en op deze manier gebruikte hij ze opnieuw. Ik gebruikte dan toch stiekem nieuwe spijkers omdat ik deze erin kon slaan. M’n opa zag natuurlijk direct dat ik nieuwe spijkers had gebruikt voor mijn speelgoed en vroeg mij dan ook een beetje bozig waarom ik geen oude spijkers had gebruikt. Hier antwoordde ik op dat ik de spijker juist nog krommer sloeg dan hij al was. Opa glimlachte en begreep het maar hij legde uit dat hij niet altijd nieuwe spijkers kon kopen omdat hij zeer moeilijke tijden heeft gekend van veel armoede. Op dat moment leerde hij mij een hele grote les, oud betekent niet oud, het betekent simpelweg dat je het door opnieuw te gebruiken weer nieuw kunt maken.

​

MIJN IDOOL

Opa vertelde me altijd verhalen over bomen, houtsoorten ,de kwaliteit en hoe je het kunt bewerkten. Mijn opa was niet alleen meer mijn opa, maar ook mijn idool door zijn liefde voor het vak, de natuur, zijn kennis en zijn denkwijze.

 

‘’Werken, staal roest niet’’ zei hij altijd. Hij heeft mij dan ook geleerd om hard te werken. Hij heeft dit zelf ook altijd gedaan, omdat hij geen pensioen had. Tot hij 108 was heeft hij elke dag gewerkt; stiekem was het doorwerken zijn geheim om zo oud te worden (en natuurlijk gezond eten). Op 110 jarige leeftijd hebben we afscheid van hem genomen.

 

Alles wat ik van mijn opa heb geleerd qua ervaring en kennis was niet in één keer te leren. Veel dingen moet je zelf doen en er zelf achterkomen. Oefening baart kunst en dat was ook zeker nu het geval. Nadat ik zelf was geïntegreerd in de hout wereld kreeg ik er een nog beter beeld van en begreep ik het totale plaatje wat mijn opa mij altijd probeerde te vertellen.

 

Zijn liefde voor het vakmanschap zat nu echt in mij. Ik ben trots dat ik, zijn kleinzoon, zijn vak en kunde heb kunnen overnemen.

​

TEKENWONDER

Op jonge leeftijd hebben docenten gemerkt dat ik erg goed kon tekenen en mijn handvaardigheid goed was. In groep 8 mocht ik (als best gekozen leerling in tekenen) een tekening maken voor onze school. De scholen binnen de regio Rotterdam konden een geldprijs winnen om nieuwe spullen te kopen. Om deze prijs te kunnen winnen hadden we dan ook een tekening nodig die alle scholen in de omgeving zou verslaan. Dit was een grote uitdaging voor mij op heel jonge leeftijd. Met alle liefde is mijn tekening toen tot de beste tekening verkozen van Rotterdam en daarmee had mijn school 25.000 euro gewonnen.

 

Op de middelbare school mocht ik meedoen met een wedstrijd die ging over bestickering van RET bussen en trams. Het ontwerp was voor Dierengaarde Blijdopr. Mijn tekening werd verkozen tot de beste tekening van de middelabre scholen en vervolgens mocht ik door naar de wedstrijd en ben ik van de 19 deelnemers 2e geworden. Ik was er zelf van overtuigd eerste te worden, maar helaas was dat niet het geval. Achteraf hoorde ik van mijn docent dat ik mijn tekening een groot verschil was met de eerste, mijn tekening was echter te gedetailleerd en dat was een nadeel voor het uitsnijden van de sticker. Toen zat het talent dus al in mijn handen en kreeg ik de bijnaam ‘’gouden vingers’’.

 

​

HET BEGIN VAN HOUT28

In de loop der jaren ben ik afgestudeerd in boekhoudkunde en vervolgens heb ik een hele andere baan gekozen, namelijk in het werken met staal. Na jaren ervaring heb ik geleerd om staal te bewerken en te lassen.

 

In 2014 zag ik tijdens mijn vakantie een houten blad en toen was het idee bij mij geboren. Ik beeldde met het blad op stalen poten en en zag een prachtige eettafel voor me. Dit was voor mij het omslagpunt om iets heel anders te gaan doen, namelijk: het op maat maken van meubels waarbij boomstambladen gecombineerd worden met staal.   

De tafels zouden tevens de band in mijn familie representeren, omdat de tafels levenslang meegaan indien goed onderhouden.

 

Mijn opa had een tafel waar ikzelf mee ben opgegroeid en alle herinneringen kwamen dankzij deze tafel op vakantie weer terug. Met deze gedachte ben ik begonnen: bepaalde waarden moeten altijd blijven leven, waaronder dat we familie nooit mogen vergeten. Elke keer als ik aan die tafel zit, zie ik mijn opa en oma met leuke herinneringen. Misschien is het emotioneel, maar liever veel emotie dan iemand vergeten.

​

Nu maak ik met alle liefde meubels voor andere mensen en hoop dat ik deze liefde kan overbrengen aan mijn klanten.

 

NIEUW LEVEN

De bomen zijn een onderdeel van ons leven. Het is aan ons om voor de natuur te zorgen. Daarom doen wij er alles aan om de natuur zo goed mogelijk te behouden. Als hout28 planten wij dan ook jaarlijks rond de 500 bomen terug in de natuur. Elk jaar doen we er iets meer dan het jaar er voor en hopen in de loop der jaren meer dan 1000 bomen te planten. Daarnaast kappen wij alleen bomen die al gekapt moesten worden en dus geen andere bomen. Een boom is in mijn ogen gelijk aan een mens: uniek. Mijn taak is om elke boom die toch gekapt moet worden een nieuwe leven te geven in plaats van dat ze worden verbrand.

 

‘’Het leven heeft mij klaar gemaakt voor HOUT28’’

 

Serdar Turkylimaz